Αγαπητά μας παιδιά και αγαπητοί εκπαιδευτικοί, βιβλιοθηκονόμοι και γονείς,
η πολυαγαπημένη συγγραφέας Γιώτα Φώτου, σήμερα με την ιστορία της,
"Η Μαγική αυλή" στη στήλη μας:
«Ο Συγγραφέας συνομιλεί με τα παιδιά".
Στόχος της στήλης είναι να διαβάζεται από τα παιδιά μέσα στην τάξη με το Δάσκαλο, στη Βιβλιοθήκη με το Βιβλιοθηκονόμο και στο σπίτι με τους γονείς.
Με αφορμή και πάλι το κείμενο-ιστορία της/του συγγραφέα, όταν διαβαστεί στην τάξη-βιβλιοθήκη-σπίτι τα παιδιά θα μπορούν:
Διαβάστε το αγαπημένο τους/σας ποίημα στην τάξη με τους μαθητές σας.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
η πολυαγαπημένη συγγραφέας Γιώτα Φώτου, σήμερα με την ιστορία της,
"Η Μαγική αυλή" στη στήλη μας:
«Ο Συγγραφέας συνομιλεί με τα παιδιά".
Στόχος της στήλης είναι να διαβάζεται από τα παιδιά μέσα στην τάξη με το Δάσκαλο, στη Βιβλιοθήκη με το Βιβλιοθηκονόμο και στο σπίτι με τους γονείς.
Με αφορμή το κείμενο-ιστορία του κάθε αγαπημένου συγγραφέα που θα μας τιμά γράφοντας στη στήλη μας τα παιδιά:
- Θα νιώσουν ότι συνομιλούν μαζί της/του μέσα από τις λέξεις του.
- Θα την/τον γνωρίσουν καλύτερα.
- Θα αναζητήσουν στη συνέχεια περισσότερες πληροφορίες για το πρόσωπο της/του και το έργο του.
- Θα ψάξουν βιβλία της/του στη βιβλιοθήκη του σχολείου, της γειτονιάς ή του σπιτιού.
- Θα διαβάσουν κάποιο βιβλίο της/του στην ώρα της φιλαναγνωσίας.
- Να επικοινωνήσουν με τη/το συγγραφέα, με μια ερώτηση που θα καταγράφουν στη θέση σχόλια, και να πάρουν μια απάντηση από την/τον ίδιο.
Διαβάστε το αγαπημένο τους/σας ποίημα στην τάξη με τους μαθητές σας.
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου