ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Μάϊος 2014 μέχρι και σήμερα δημοσίευση βιβλιοάποψη νέων βιβλίων στο
filanagnosiaprogram.blogspot.gr "Βιβλία και Βιβλιοφιλία"από τη Δημιουργό-Υπεύθυνη ύλης Έλενα Αρτζανίδου,συγγραφέας-εκπαιδευτικός.
Eπικοινωνία:Εmail: filanagnosia@gmail.com

Οκτώβριος 2013-Μάϊος 2014
filanagnosiaprogram.blogspot.gr "Βιβλία και Βιβλιοφιλία"Δημιουργός-Υπεύθυνη ύλης Έλενα Αρτζανίδου,συγγραφέας-εκπαιδευτικός.

Μάιος 2011-Σεπτέμβριος 2013
"Βιβλία και Βιβλιοφιλία" και μέσα από το site της Διεύθυνσης Π.Ε Ανατολικής Θεσσαλονίκης, Διευθυντής Μιχάλης Καλογραίας,Yπεύθυνη Λέσχης Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών,Μαθητών και Φοιτητών,"Αχιλλέας Καψάλης" -Υπεύθυνη σχεδιασμού και ύλης filanagnosiaprogram.blogspot.com:Έλενα Αρτζανίδου.
Eπικοινωνία:Εmail: filanagnosia@gmail.com

Πρωτότυπες ιστορίες από αγαπημένους συγγραφείς


Η αγαπημένη συγγραφέας Λότυ Πέτροβιτς γράφει για μια παράξενη επίσκεψη.
Μια παράξενη επίσκεψη
 Δε θυμάμαι και πολύ καλά, μα τώρα που ξαναφέρνω στο νου μου τη μέρα εκείνη, σκέφτομαι ότιΜάρτης πρέπει να ήταν. Ανοιξιάτικη μοσχοβολιά έμπαινε απ’ το ανοιχτό μου παράθυρο και σίγουρα έξω είχε λιακάδα. ΄Ομως ξαφνικά ο ουρανός συννέφιασε κι έπιασε κρύο τσουχτερό, λες και ξαναμπήκαμε στο χειμώνα. "Θεότρελος τούτος ο μήνας" σκέφτηκα. "Μια στην άνοιξη, μια στο κρύο..."
 Μόλις έκανα τούτη τη σκέψη,άκουσα χτύπο στην πόρτα μου. Άνοιξα και είδα μπροστά μου έναν παράξενο επισκέπτη με άσπρα μαλλιά, ντυμένο με περίεργα ρούχα σαν τους βασιλιάδες των παραμυθιών! ‘Ηταν ο Χρόνος, μου είπε, και ήθελε να γράψω για τα εγγόνια του! Για τις τρέλες τους, τα παιχνίδια τους, τις χαρές και τις λύπες τους.
 Μιλήσαμε κάμποση ώρα, μου εξήγησε καλύτερα τι ήθελε από μένακαι δέχτηκα τελικά – πώς να χαλάσω το χατίρι του Χρόνου;
 Είχε πια σουρουπώσει όταν έφυγε. Κι αμέσως εγώ άρχισα να γράφω αυτό που μου ζήτησε. Ξεκίνησα – από πού αλλού; - από το παραμύθι του Μάρτη, ένα μήνα-παιδί,  που η μαμά του η 'Ανοιξη και ο μπαμπάς του το Κρύο είχαν χωρίσει γιατί δεν ταίριαζαν, κι έτσι ο Μάρτης έπρεπε μια να πηγαίνει στο σπίτι του ενός και μια στου άλλου!
 'Ενα παραμύθι μπορεί εύκολα καμιά φορά ν’ αρχίσει αλλά δεν είναι εύκολο και να τελειώσει. Θέλει πολλή δουλειά. Και χρειάζεται περισσότερη ακόμα, αν αποφασίσεις όχι μόνο να το γράψεις, μα και να φτιάξεις τις εικόνες τουμε κολάζ. Χιλιάδες ιδέες αρχίζουν να χοροπηδούν στο μυαλό σου και δε σ’ αφήνουν να ησυχάσεις για μέρες, βδομάδες, ακόμα και μήνες!
 "Το σπίτι του Μάρτη" λοιπόν χρειάστηκε πολύ καιρό για να τελειώσει. Κι αμέσως έπειταέπρεπε να γραφτούν και οι ιστορίες για τους άλλους μήνες-παιδιά, τ’ αδέρφια και τα ξαδέρφια του. ‘Ηταν ο Απρίλης που είχε το κακό συνήθειο να λέει ψέματα∙ ο Μάης το στερνοπαίδι της 'Ανοιξης, που τον έστελνε η μάνα του σε παιδικό σταθμό∙ ο Ιούνιος που έμεινε δίχως φίλους όταν έκλεισαν τα σχολεία∙ ο Ιούλιος που έπαθε πονόλαιμο από το παγωμένο νερό∙ ο Αύγουστος που φοβόταν το σκοτάδι, ώσπου παραμεγάλωσε για χάρη του το αυγουστιάτικο φεγγάρι∙ ο Σεπτέμβρης που πρωτοπήγε σχολείο στην τάξη της δασκάλας Συννεφιάς∙ ο Οκτώβρης που κρατούσε συντροφιά στον παππού του το Χρόνο για να ξεχνάει τ' αρθριτικά του∙ ο Νοέμβρης που προσπαθούσε να σταματήσει το κλάμα της μάνας του της βροχής∙ ο Δεκέμβρης που σκαρφίστηκε τα πιο απίθανα δώρα για τους υπόλοιπους μήνες∙ ο Γενάρης που ήθελε παγωτό το καταχείμωνο∙ κι ο Φλεβάρης, παιδί ανάπηρο, με ανάγκες ειδικές μα και με πάμπολλα ταλέντα και ικανότητες.
 'Ετσι έγινε και οι "Ιστορίες με τους 12 μήνες" μαζί με τις εικόνες τους, χρειάστηκαν κάπου δύο χρόνια σκληρής δουλειάς για να τελειώσουν. Και τότε ήρθε η μέρα που οι μήνες-παιδιά, στολισμένοι με λέξεις, εικόνες και χρώματα, βγήκαν επιτέλους να περπατήσουν στον κόσμο, να τρυπώσουν στα βιβλιοπωλεία κι από κει σε βιβλιοθήκες, σε παιδικά δωμάτια, σε παιδικές τσάντες, σε παιδικές αγκαλιές. Οι ιστορίες τους ήταν βαλμένες σε τέσσερα ξεχωριστά βιβλία που τα ονομάτισα:Τα παιδιά της 'Ανοιξης, Τα παιδιά του Καλοκαιριού, Τα παιδιά του Φθινόπωρου και Τα παιδιά του Χειμώνα. Κι εγώ ξεκουράστηκα επιτέλους για λίγο καιρό.  Για λίγο, όχι για πολύ, επειδή σε λίγο ήρθε κι άλλος παράξενος επισκέπτης στο σπίτι μου. Από το παράθυρο μπήκε αυτή τη φορά. ΄Ηταν ο ΄Ηλιος! Μου τον είχε στείλει ο φίλος του ο Χρόνος, γιατί ήθελε κι αυτός να γράψω για τη δική του οικογένειά. Όμως αυτή είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε άλλη φορά…
Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

www.loty.gr


O αγαπημένος μας παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς μαζί με τους δράκους.    
Η ιστορία του γράφτηκε για το blog μας και αναρτήθηκε τον Φεβρουάριο του 2012.
         ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ
 ΟΤΑΝ ήμουν παιδί και άκουγα τα πρώτα μου παραμύθια, ένιωθα βαθιά συμπάθεια για τους δράκους. Τους  λυπόμουνα όταν διάφοροι ηρωικοί πρίγκιπες τούς   σκότωναν βάναυσα για να εντυπωσιάσουν και να κατακτήσουν χαριτόβρυτες πριγκίπισσες.   
Θαυμάζουμε, σκεφτόμουν, και προστατεύουμε διάφορα ζώα χωρίς να θεωρούμε το  διαιτολόγιο τους επαρκή δικαιολογία για να τα εξοντώνουμε. 
 Αφού, λοιπόν, θεωρούμε φυσικό ένα λιοντάρι να τρέφεται με ζαρκάδια και δεν μας ενοχλεί καθόλου όταν ένας  μυρμηγκοφάγος τρώει μυρμήγκια, γιατί να μην δείχνουμε την ίδια κατανόηση και στην περίπτωση ενός δράκου που λιγουρεύεται  τροφαντές  πριγκιποπούλες;
 Οι ερωτήσεις μου αυτές, όπως και άλλες πολλές γύρω από το καλό και το κακό, το επιτρεπτό και το ανεπίτρεπτο, δεν ετύγχαναν ικανοποιητικής απάντησης από τους  ενήλικες. Οι πρίγκιπες επιτρέπεται να σκοτώνουν δράκους. Οι δράκοι απαγορεύεται να σκοτώνουν πριγκίπισσες. Πάει τελείωσε!
 Γενικά είχα την εντύπωση ότι οι μεγάλοι απέφευγαν ενοχλητικές ερωτήσεις όπως και μια άλλη σχετικά με το στρώσιμο των κρεβατιών.
 Σε ένα παιδικό περιοδικό είχα διαβάσει μια ιστορία με ηρωίδα ένα κοριτσάκι που παρά τις παραινέσεις της μητέρας της, δεν στρώνει κάθε πρωί το κρεβάτι της με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει λόγος να το στρώνει, αφού θα το ξεστρώσει πάλι το ίδιο βράδυ.
 Διαβάζοντας την ιστορία, συμφωνούσα απόλυτα με το σκεπτικό της ηρωίδας.  Έκρινα ότι ανέλυε άριστα την κατάσταση. Γι' αυτό με μεγάλη απογοήτευση διάβασα στο τέλος  της ιστορίας ότι το κοριτσάκι υποτάσσεται στα κελεύσματα της Οικοκυρικής, γίνεται προκομμένο και στρώνει επιμελώς κάθε πρωί το κρεβάτι του.
 Για ποιο λόγο, ρωτούσα τους γονείς μου, να χάνουμε την ώρα μας στρώνοντας κάτι που μέλεται να  ξεστρωθεί πάλι σε λίγο;  Δεν θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθούμε με κάτι το πιο επικοδομητικό, να ανακαλύψουμε για παράδειγμα «το κρεβάτι που στρώνεται μόνο του»;
 Με λύπη μου σημειώνω ότι,αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε,κανείς δεν κατάφερε να επινοήσει τη σωτήρια αυτή εφεύρεση και δεν έχουμε απαλλαγεί -δυστυχώς- ακόμα από αυτό το σισσυφικό στρώσε- ξέστρωσε των κρεβατιών.
 Ίσως κάποιος από εσάς,  παιδιά, να το ανακαλύψει, όπως άλλωστε και το ελαφρύδι, μια άλλη χρήσιμη εφεύρεση. Το ελαφρύδι είναι το αντίθετο από το βαρύδι. Όταν ταξιδεύω, θα ήθελα να βάζω ένα δυο ελαφρύδια στη βαλίτσα μου για να τη σηκώνω με μεγάλη ευκολία.Καιρός να στρωθείτε στη δουλειά.
  Ευγένιος Τριβιζάς