ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Μάϊος 2014 μέχρι και σήμερα δημοσίευση βιβλιοάποψη νέων βιβλίων στο
filanagnosiaprogram.blogspot.gr "Βιβλία και Βιβλιοφιλία"από τη Δημιουργό-Υπεύθυνη ύλης Έλενα Αρτζανίδου,συγγραφέας-εκπαιδευτικός.
Eπικοινωνία:Εmail: filanagnosia@gmail.com

Οκτώβριος 2013-Μάϊος 2014
filanagnosiaprogram.blogspot.gr "Βιβλία και Βιβλιοφιλία"Δημιουργός-Υπεύθυνη ύλης Έλενα Αρτζανίδου,συγγραφέας-εκπαιδευτικός.

Μάιος 2011-Σεπτέμβριος 2013
"Βιβλία και Βιβλιοφιλία" και μέσα από το site της Διεύθυνσης Π.Ε Ανατολικής Θεσσαλονίκης, Διευθυντής Μιχάλης Καλογραίας,Yπεύθυνη Λέσχης Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών,Μαθητών και Φοιτητών,"Αχιλλέας Καψάλης" -Υπεύθυνη σχεδιασμού και ύλης filanagnosiaprogram.blogspot.com:Έλενα Αρτζανίδου.
Eπικοινωνία:Εmail: filanagnosia@gmail.com

Συζητώντας τώρα για μεταφρασμένα βιβλία,Χρύσα Κουράκη.


Τζέιμς Πρέλλερ
Θεατής… ή το επόμενο θύμα;
Πατάκης
Σπάσε τη σιωπή! Πάψε να είσαι θεατής. Δράσε! 
γράφει η Χρύσα Κουράκη
http://lesxhanagnosis.blogspot.gr/
Ο 13χρονος Έρικ έχει μετακομίσει από το Οχάιο στο Μπέλλπορτ του Λονγκ Άιλαντ με τη μητέρα του και τον μικρό του αδερφό. Ο σχιζοφρενής πατέρας είναι εδώ και καιρό απών. Μια μέρα που ο Έρικ παίζει στις μπασκέτες, συναντά τον Γκρίφιν, ένα γοητευτικό αγόρι με έντονα ηγετικό χαρακτήρα αλλά και πολύ θυμό μέσα του. Μαζί του είναι μια παρέα από υποτακτικούς συνομήλικούς του, αλλά και η Μαίρη, η οποία δείχνει να παίρνει αποστάσεις από τη συμπεριφορά της παρέας. Την ίδια μέρα ο Έρικ θα γνωρίσει και το απόλυτο θύμα του Γκρίφιν, τον Ντέιβιντ, ο οποίος, όσο κι αν τον απορρίπτει ο θύτης του, όσο κι αν τον χτυπάνε τα τσιράκια του, αυτός επιμένει να προσπαθεί να γίνει μέλος της συμμορίας…
Όταν ξεκινάει το σχολείο, ο Έρικ αρκείται στον ρόλο του θεατή. Δεν συμμετέχει στα περιστατικά εκφοβισμού και βίας, αλλά δεν κάνει και κάτι για να τα σταματήσει. Δείχνει γοητευμένος από τον χαρακτήρα του Γκρίφιν και δεν διστάζει μάλιστα να του εμπιστευτεί κάποια μυστικά του. Σύντομα όμως μια σειρά από περιστατικά θα τον βγάλουν από την απάθειά του: ο Γκρίφιν τού κλέβει ένα από τα αγαπημένα του cd μαζί με κάποια χρήματα από τον κουμπαρά του αδερφού του, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει σε όλους στο σχολείο το μυστικό που του είχε εμπιστευθεί για την ασθένεια του πατέρα του. Ο Έρικ αντιλαμβάνεται ότι η σιωπή τον έχει κάνει  συνένοχο κι έτσι αποφασίζει να μιλήσει, με αποτέλεσμα να βρεθεί αυτόματα στη θέση του θύματος. Απρόσμενος σύμμαχος στη δύσκολη θέση όπου βρίσκεται, η Μαίρη, η πρώην φίλη του Γκρίφιν, η οποία βιώνει παρόμοια εμπειρία με κάποιες από τις συμμαθήτριές της.(http://www.i-read.i-teen.gr/book/theatis-i-to-epomeno-thyma)
Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση του βιβλίου Θεατής… ή το επόμενο θύμα, το οποίο όταν πήρα στα χέρια μου σκέφτηκα καχύποπτα… «ακόμη ένα βιβλίο για το σχολικό εκφοβισμό…». Κρατώντας τον προβληματισμό μου για το κατά πόσο τελικά ακόμη ένα βιβλίο στοχευμένο στο σχολικό εκφοβισμό μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά ένα παιδί στο σχολείο που «περνάει δύσκολα», διάβασα το βιβλίο απνευστί! Καλογραμμένο, με ενδιαφέρουσα πλοκή, μεταφέρει ρεαλιστικές καταστάσεις από το χώρο  του γυμνασίου με χαρακτήρες ολοκληρωμένους και αυθεντικούς, που αποδίδουν με οξυδέρκεια τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των εφήβων και των αναζητήσεών τους.
Παρόλο που ο Πρέλλερ θα μπορούσε να πέσει στην παγίδα της εύκολης πλοκής και της ηθικοδιδακτικής λύσης, όπως συχνά συμβαίνει σε βιβλία αντίστοιχου περιεχομένου, δεν το κάνει. Αντίθετα, με εξέπληξε θετικά που χωρίς να εθελοτυφλεί και να ωραιοποιεί καταστάσεις, αναφέρεται στην επιδερμική παρέμβαση του σχολείου σε περιστατικά εκφοβισμού, όπου με μια μέρα αφιερωμένη σε δράσεις κατά του bullying, θεωρεί πως έχει επιτύχει το στόχο του και έχει εξαλείψει το φαινόμενο… Ταυτόχρονα με το να μην  αφήνει τον ήρωά του να αρκείται στο σύνθημα «μίλα, μη φοβάσαι», αλλά να τον βάζει να δρα και να κοιτά το θύτη στα μάτια, θεωρώ πως ο συγγραφέας κερδίζει το εφηβικό αναγνωστικό κοινό που αναγνωρίζει την ειλικρίνεια της πλοκής.

Συνεπώς, το happyend του βιβλίου που εμπεριέχει στοιχεία κάθαρσης δεν προκύπτει απροβλημάτιστα, καθώς εξισορροπείται από τα αντιφατικά συναισθήματα και τις σύνθετες σκέψεις των ηρώων και από τον προβληματισμό της συνεχούς αναζήτησης – όχι πάντα χωρίς τίμημα- της αποδοχής και της επιτακτικής εφηβικής ανάγκης να ανήκεις κάπου…
...........................................................................................................
Ο λύκος Ζαχαρίας βαριέται να περπατάει (μετάφραση Ελένη Κατσαμά)
Ο λύκος Ζαχαρίας θέλει να κάνει το γύρο του κόσμου (μετάφραση Ελένη Μελά)
OrianneLallemand
ÉléonoreThuillier, εικονογράφηση
Παπαδόπουλος
γράφει η Χρύσα Κουράκη 
http://lesxhanagnosis.blogspot.gr/
Ο λύκος Ζαχαρίας είναι ο ήρωας μιας συλλογής 7 μικρών εικονογραφημένων ιστοριών. Μέσα από τις περιπέτειές του οι μικροί αναγνώστες γνωρίζουν το χαρακτήρα του και τις επιθυμίες του, ενώ καταλαβαίνουν πως αυτός ο λύκος δεν είναι σαν όλους τους άλλους!
Στις δύο τελευταίες περιπέτειές του ο Ζαχαρίας βαριέται…. Βαριέται να κάθεται στο χιονισμένο δάσος, αλλά… βαριέται και να περπατάει! Έτσι αποφασίζει να κάνει το γύρο του κόσμου. Ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους, γνωρίζει τις μεγαλύτερες πόλεις και βλέπει τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Την αφήγηση τις ιστορίας του συνοδεύουν οι όμορφες εικόνες της ÉléonoreThuillier, οι οποίες από μόνες τους αποτελούν ένα δεύτερο επίπεδο αφήγησης. Χωρίς να αναφέρονται κουραστικές λεπτομέρειες στο κείμενο, η εικονογράφηση προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά κάθε χώρας και τους κατοίκους της. Έτσι για παράδειγμα στο Λονδίνο οι κάτοικοι – σκίουροι κρατούν σακούλες από το Harrods, ενώ ανάμεσά τους κυκλοφορεί ο ΣέρλοκΧολμς! Στη Ρώμη το κλασικό άγαλμα του Ρωμύλου και του Ρέμου με τη λύκαινα που τους ταΐζει, προσελκύει το ενδιαφέρον του λύκου Ζαχαρία, ενώ στους δρόμους της Νέας Υόρκης ξεχωρίζουν τα σταντ της DailyNewsκαι των NewYorkTimes! Οι εικόνες που στο βιβλίο αυτό κυριαρχούν έναντι του κειμένου, περιέχουν και κάποιες εκπλήξεις. Σε κάθε χώρα οι κάτοικοι αντιπροσωπεύονται από τα ζώα που ζουν εκεί, ενώ μετά από την επίσκεψη του Ζαχαρία στο Νεπάλ, σε κάθε σελίδα κρύβεται ένα πρόσωπο, που έχει… ερωτευτεί το Ζαχαρία!
Στη δεύτερη ιστορία ο λύκος Ζαχαρίας που έχει βαρεθεί να περπατάει, γνωρίζει τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι μόνο. Ταξιδεύει με ποδήλατο, με αυτοκίνητο, με αεροπλάνο, με μοτοσυκλέτα, με τρένο, με πλοίο, με τρακτέρ, αλλά και με πέδιλα του σκι, με πατίνια και με το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη! Οι εκπλήξεις όμως των μεταφορικών μέσων δε σταματούν εκεί. Ο Ζαχαρίας ταξιδεύει με τις μαγικές μπότες των ξωτικών και με την άμαξα μιας πριγκίπισσας που τα μεσάνυχτα μεταμορφώνεται σε κολοκύθα. Οι διακειμενικές αναφορές του κειμένου συνοδεύονται εύστοχα από τις αντίστοιχες αναφορές της εικονογράφησης, η οποία και πάλι κερδίζει τις εντυπώσεις. Ολοκληρώνοντας δεν πρέπει να παραλείψουμε να σημειώσουμε πως η περιπλάνηση του ήρωα, που τον έχει πια κουράσει,  ολοκληρώνεται το Δεκέμβριο, όπως και ο κύκλος του χρόνου. Μέχρι τότε κάθε δοκιμή ενός νέου μεταφορικού μέσου γίνεται και ένα διαφορετικό μήνα, που κατά κάποιο τρόπο κάτι κοινό έχει με το μέσο αυτό. Έτσι το Φεβρουάριο ο Ζαχαρίας δοκιμάζει τα πέδιλα του σκι, ενώ τον Αύγουστο οδηγεί ένα τρακτέρ.

Δυο νέα βιβλία λοιπόν, που ίσως με την πρώτη ματιά δεν κερδίζουν το ενδιαφέρον του ενήλικα –τουλάχιστον- αναγνώστη, αλλά διαβάζοντάς τα πιο προσεκτικά σίγουρα διαπιστώνει κανείς πως πρόκειται για δυο πολύ έξυπνες ιστορίες με ευρηματική εικονογράφηση, που αξίζει να διαβαστούν σε περισσότερα από ένα επίπεδα.
............................................................................................................
Αγριόδασος
Συγγραφέας: Κόλλιν Μελόυ
Εικονογράφος: Κάρσον Έλλις
Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη
Εκδόσεις: Πατάκη
γράφει η Χρύσα Κουράκη  http://lesxhanagnosis.blogspot.gr/
Το Αγριόδασος αποτελεί το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Τα χρονικά του Αγριόδασους. Σε αυτό το μυθιστόρημα φαντασίας δυο κόσμοι συνυπάρχουν: ο πραγματικός του Πόρτλαντ στο Όρεγκον και ο φανταστικός του Αδιάβατου Αγριότοπου.
            Η Πρου ΜακΚίλ, η έφηβη ηρωίδα, είχε μια κανονική ζωή στο Πόρτλαντ, μέχρι που κάποια στιγμή ο ενός έτους αδερφός της πέφτει θύμα απαγωγής από ένα σμήνος κοράκια, τα οποία κατευθύνονται προς το δάσος του Αδιάβατου Αγριότοπου. Ένα δάσος που όλοι το ξέρουν, αλλά όλοι φοβούνται να μιλήσουν για αυτό και δεν τολμούν να το πλησιάσουν. Η Πρου αποφασίζει να βρει τον αδελφό της και έτσι τολμά να ταξιδέψει και να μπει στον άγνωστο αυτό τόπο. Χωρίς να το ξέρει την ακολουθεί και ο Κέρτις, ένας συμμαθητής της, οποίος θέλει πραγματικά να τη βοηθήσει. Μπαίνοντας στον Αγριότοπο τα δυο παιδιά χωρίζονται βίαια και ακολουθούν παράλληλες πορείες με έναν κοινό στόχο: τη διάσωση του μωρού.
Μέσα από την ξεχωριστή πορεία καθενός από τους πρωταγωνιστές, η οποία αποτελεί και πορεία αυτογνωσίας και αυτοκαθορισμού για τους ήρωες, ο αναγνώστης μπαίνει και γνωρίζει ένα φανταστικό, αλλά ταυτόχρονα οικείο κόσμο. Στο αγριόδασος ζουν, όχι αρμονικά, διαφορετικές κοινωνίες ζώων και ανθρώπων, οι οποίες αν και φανταστικές παρουσιάζουν πολλά κοινά με τις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες. Στο Νότιο δάσος ζώα με ανθρώπινη μορφή και συνήθειες συνυπάρχουν μαζί με ανθρώπους σε μια διαβρωμένη κοινωνία, όπου με το καθεστώς απειλών, παρακολουθήσεων και συλλήψεων, μια ομάδα ανίκανων και ατομικιστών κυβερνά.
Δίπλα από το Νότιο δάσος υπάρχει το Πριγκιπάτο των πτηνών, το οποίο χαρακτηρίζεται από σοφία και ησυχία και το οποίο δε διατηρεί καλές σχέσεις με την κυβέρνηση του Νότιου δάσους. Ο βασιλιάς των πτηνών έχει πιαστεί αιχμάλωτος, ενώ οι κάτοικοι του Πριγκιπάτου ο ένας μετά τον άλλον είτε θανατώνονται είτε οδηγούνται σε φυλάκιση.
 Ανάμεσα στο Βόρειο και στο Νότιο δάσος, κάπου κοντά στο Άλσος των Αρχαίων, βρίσκεται ο καταυλισμός των ληστών, όπου άνθρωποι-ληστές ζουν σε μια κοινωνία που η δομή της θυμίζει τα πρότυπα του Ρομπέν των Δασών. Άνθρωποι που ζουν στα όρια της παρανομίας, ανένταχτοι σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, προστάτες των φτωχών, του κοινού καλού, της ισότητας των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων.
Στο Βόρειο δάσος ζουν φιλήσυχα ζώα – αγρότες και άνθρωποι απόλυτα δεμένοι με τη φύση. Εκεί κατοικούν οι Μύστες, οι οποίοι μέσα από το διαλογισμό και την απόλυτη ηρεμία και αρμονία κατανοούν την εύθραυστη συμβίωση κάθε πλάσματος με τον κόσμο γύρω του, τη σημασία του παρόντος και την ηθική τάξη του σύμπαντος.
Τέλος, στα όρια του Αγριόδασους, όπου δεν υπάρχουν κανόνες και κοινωνική οργάνωση, βρίσκεται το λαγούμι των κογιότ. Τα κογιότ που ζούσαν άγρια, βρίσκονται πλέον υπό τις διαταγές της εξόριστης και παρανοϊκής Κυβερνήτριας του Νοτίου δάσους. Έχουν οργανώσει στρατό και στόχο έχουν να υποτάξουν όλο τον κόσμο του Αγριόδασους, προκειμένου η Κυβερνήτρια να πάρει εκδίκηση από αυτούς που την έδιωξαν. Προκειμένου να πετύχει το σκοπό της, έχει απαγάγει τον αδερφό της Πρου, για να τον θυσιάσει στον κισσό, που με τον έλεγχό της θα καταστρέψει όλο το δάσος. Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο οι πρωταγωνιστές και κάποιες από τις κοινωνίες του Αγριόδασους συμμαχούν και αποκαθιστούν την ειρήνη, τη γαλήνη και τη δικαιοσύνη.
Ο Κόλιν Μελόυ, με το μυθιστόρημά του, παρουσιάζει έναν φανταστικό κόσμο με απίστευτες ομοιότητες με τον αληθινό. Οι κοινωνικές δομές και συμβάσεις και οι ανθρώπινες συμπεριφορές που καθορίζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα ενώνονται με το φαντασιακό στοιχείο, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του Καλού και του Κακού σε μια αιώνια πάλη επικράτησης. Μέσα από αυτόν τον ιδεολογικά φορτισμένο κόσμο, ο συγγραφέας αποτυπώνει έμμεσα τις απόψεις και τις αντιλήψεις του, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει την ικανοποίηση της κάθαρσης με την επικράτηση της ειρήνης, της αρμονίας, της δικαιοσύνης και της ισότητας. Το ταξίδι των πρωταγωνιστών, «ταξιδεύει» και τον αναγνώστη, κουράζοντάς τον όμως λίγο, καθώς η πλοκή σε κάποια σημεία θα μπορούσε να εξελιχθεί με μεγαλύτερη συντομία. Χωρίς ιδιαίτερα αφηγηματικά τεχνάσματα, σύνθετους χαρακτήρες ή περίπλοκη δομή (στοιχεία που ούτως ή άλλως δεν απαντώνται συχνά στα μυθιστορήματα φαντασίας), ο Κόλιν Μελόυ κατορθώνει μέσα από το ιδιαίτερο θέμα του, το εύρημα του εγκιβωτισμού των φανταστικών στοιχείων στη ρεαλιστική πραγματικότητα και τις ανατροπές στην πλοκή, να πλάσει ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, του οποίου τη συνέχεια περιμένουμε. 


R.JPalacio
Θαύμα
Παπαδόπουλος, 2013
αγόρι
Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του
Πρόσωπό
γράφει η Χρύσα Κουράκη http://lesxhanagnosis.blogspot.gr/
Ο Αύγουστος Πούλμαν είναι ένα αγόρι σαν όλα της ηλικίας του, αλλά εντελώς διαφορετικός. Σε μια γενετική ανωμαλία οφείλεται η παραμόρφωση του προσώπου του, η οποία τον έχει καθηλώσει στο σπίτι μέχρι την ηλικία του Γυμνασίου. Οι γονείς του, αν και προστατευτικοί, αποφασίζουν να ξεπεράσουν τους δισταγμούς τους και να τον στείλουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα, καθώς όπως χαρακτηριστικά λέει η αδερφή του «Ξοδέψαμε όλοι μας άπειρο χρόνο προσπαθώντας να κάνουμε τον Αύγουστο να πιστέψει ότι είναι φυσιολογικός. Και το καταφέραμε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι.»
Ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα για τη διαφορετικότητα και όχι μόνο, που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι το πρώτο της συγγραφέως. Η γραφή και το ύφος είναι πολύ απλά, σαν να γράφει ένα παιδί. Τα νοήματα ωστόσο είναι τόσο βαθιά και πλούσια, χωρίς ίχνος διδακτισμού. Τόσο τα ρητά του καθηγητή Μπράουν, που απλώς παρατίθενται στην αρχή κεφαλαίων όσο και φράσεις όπως «όταν η ζωή σου στερεί κάτι σου χαρίζει κάτι άλλο» αφήνουν στον αναγνώστη περιθώρια για περισσότερη σκέψη και εμβάθυνση.
 Εκτός από τη διαφορετικότητα, παράπλευρα θέματα που προσεγγίζονται είναι η δύναμη της προσωπικότητας, η αγάπη και η συγχώρεση, ο σχολικός εκφοβισμός, η φιλία, η απώλεια, οι οικογενειακές και φιλικές σχέσεις. Όλα αυτά δίνονται μέσα από την ποικιλία των οπτικών γωνιών των χαρακτήρων. Τόσο η εμφάνιση του Αύγουστου όσο και τα συναισθήματα και οι σκέψεις οι δικές του και των προσώπων που τον πλαισιώνουν «χτίζονται» σταδιακά σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης, μέσα από κεφάλαια που έχουν τα ονόματα των προσώπων που κάθε φορά αφηγούνται σε α’ πρόσωπο. Έτσι αφηγητής της ιστορίας γίνεται όχι μόνο ο Αύγουστος, αλλά και η αδερφή του, δύο φίλοι του και δύο φίλοι της αδερφής του. Παρόλο που οι γονείς του Αύγουστου έχουν βασικό ρόλο στην ιστορία, η οπτική τους άμεσα δε δίνεται πουθενά, παρά μόνο προκύπτει από την οπτική των παιδιών – αφηγητών. Με το συγκεκριμένο τρόπο διατηρείται η απλότητα του ύφους, καθώς και η αίσθηση ότι όλη η ιστορία είναι υπόθεση νέων και όχι μεγάλων. Αυτή η αίσθηση επιτείνεται και από τη χρήση γραμμάτων, e-mails,facebook και πολλών σύγχρονων διακειμενικών λογοτεχνικών και κινηματογραφικών αναφορών, οι οποίες συμβάλλουν και στην αληθοφάνεια της ιστορίας. Οι μόνοι ενήλικες που εμπλέκονται λίγο περισσότερο είναι οι καθηγητές του σχολείου, αφού το σχολικό πλαίσιο παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του μυθιστορήματος.

Ολοκληρώνοντας θα λέγαμε πως πέρα από τη δομή, την πλοκή, τους σφαιρικούς χαρακτήρες και τις αφηγηματικές τεχνικές του κειμένου, αυτό που καθηλώνει τον αναγνώστη είναι ουσιαστικά το βασικό θέμα της ιστορίας: οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι σχέσεις ενός παραμορφωμένου, διαφορετικού παιδιού, αλλά και της οικογένειάς του και κυρίως της αδερφής του, που συμπάσχει με διαφορετικό τρόπο.Όποιος διαβάσει το βιβλίο αντιλαμβάνεται πως ακόμη και η προσπάθεια της προσποιητής αδιαφορίας που έχει τυχόν δείξει σε αντίστοιχες πραγματικές περιπτώσεις, το πετάρισμα ενός βλεφάρου όταν αντικρίζει στο δρόμο κάποιον «διαφορετικό», μόνο απαρατήρητο δεν έχει περάσει…. Ταυτόχρονα, καθώς εξελίσσεται το μυθιστόρημα, ο αναγνώστης διαπιστώνει πως καθένας από τους μυθοπλαστικούς ήρωες κουβαλάει τη δική του «διαφορετικότητα» μέσα στο δικό του πρόβλημα, παρόλο που δεν είναι εμφανής όπως του πρωταγωνιστή…

Σάπιο Φεγγάρι
Σάλι Γκάρντερ
Μτφ. Τατιάνα Σταυρουλάκη
Ψυχογιός, 2013
γράφει η Χρύσα Κουράκη 

«Μια εξαιρετικά πρωτότυπη και συγκινητική ιστορία για τη δύναμη της φιλίας και της εμπιστοσύνης»
…Αυτό αναγράφεται ως θεματικό περιεχόμενο στο οπισθόφυλλο του βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο. Ωστόσο, στο ολοκαίνουριο και πολυβραβευμένο αυτό εφηβικό μυθιστόρημα θίγονται πολύ περισσότερα και πολύ επίκαιρα θέματα πέρα από τη φιλία και την εμπιστοσύνη…
Ο Στάντις, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής του βιβλίου, είναι ένα δυσλεξικό αγόρι που η φωνή του μας περιγράφει τη συγκλονιστική ιστορία του τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν με συνεχείς χρονικές αναδρομές. Η Ζώνη Επτά της Μητρόπολης στην οποία ζει με τον παππού του, είναι μια περιοχή όπου όλοι οι κάτοικοι ζουν σε καθεστώς ολοκληρωτισμού, παρακολούθησης, πείνας και φτώχειας. Οι γονείς του και αργότερα η οικογένεια του αδερφικού του φίλου, του Έκτορα, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι που ήταν με κάποιο τρόπο ενάντιοι του καθεστώτος, έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Η Μητρόπολη προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της τόσο στους πολίτες της όσο και στα γειτονικά κράτη με κάθε τρόπο απολυταρχικό, ψεύτικο και σάπιο. Η αποστολή στο φεγγάρι είναι ένα γεγονός που θα επιβεβαιώσει την υπεροχή και επιβολή της Μητρόπολης, ακόμη και αν αυτή η αποστολή είναι ψεύτικη, βασισμένη σε σκηνοθετικές οδηγίες και καλοστημένα σκηνικά. Ο Στάντις, θα αναλάβει να διαλύσει αυτή την αποστολή, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο της Μητρόπολης, ακόμη και με το τίμημα της ζωής του.
Η αυτοθυσία του πρωταγωνιστή στο τέλος της αφήγησης είναι μόνο ένα από τα στοιχεία που συγκλονίζουν σε αυτό το βιβλίο. Ο σχολικός εκφοβισμός τόσο από μαθητές σε μαθητές όσο και από καθηγητές σε μαθητές δίνονται με πολύ ωμό τρόπο που φτάνει μέχρι και το έγκλημα. Η διαφορετικότητα του Στάντις όχι μόνο λόγω δυσλεξίας, αλλά και λόγω εξωτερικών χαρακτηριστικών (έχει δυο μάτια διαφορετικού χρώματος) αποτελεί αιτία απομόνωσης και εξευτελισμού. Ο ολοκληρωτισμός με σαφείς αναφορές και παραπομπές στο ναζιστικό καθεστώς (π.χ. χαιρετισμός, βασανιστήρια, θάλαμοι αερίων, ξυρισμένα κεφάλια, χαφιέδες, μαυροκόκκινη σημαία, Αντίσταση) ξεδιπλώνεται σε όλες τις πτυχές του με σκληρότητα. Ο πόλεμος, η πείνα και η απώλεια αγαπημένων προσώπων κυριαρχούν και επαναλαμβάνονται.
Και εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Παρόλο που η οπτική γωνία, η αφήγηση και η γλώσσα του κειμένου χαρακτηρίζονται από απλότητα, στην ουσία το κείμενο είναι τρομακτικό και σκληρό χωρίς να αφήνει αναίμακτη και την πολυαναμενόμενη λύτρωση του τέλους. Ακόμη και τα ασπρόμαυρα σκίτσα που συνοδεύουν κάθε κεφάλαιο επιτείνουν αυτή την αίσθηση, καθώς απεικονίζονται μύγες, κατσαρίδες, σκουλήκια, αρουραίοι ζωντανοί και ψόφιοι σε αποσύνθεση. Η σαπίλα και η αποσύνθεση του φασισμού προβάλλονται μετωνυμικά  σε όλο τους το μεγαλείο…
Ολοκληρώνοντας θα λέγαμε πως οι έμμεσες αναφορές σε αληθινά ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις, όπως η αποστολή στο φεγγάρι και η φήμη της ψεύτικης προσσελήνωσης των Αμερικάνων την εποχή του ψυχρού πολέμου, ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, ο ναζισμός και το αμερικάνικο όνειρο, αν γίνουν αντιληπτά από τους αναγνώστες, αποτελούν στοιχεία πολλαπλών συνειρμών και έντονου προβληματισμού.
Ένα  βιβλίο διαφορετικό, έντονο και πρωτότυπο που εντυπωσιάζει με το θέμα και την ιδιαίτερη προσέγγισή του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου